‘Ik durf mijzelf niet echt te zijn. Als ik moet laten zien wat er allemaal in mij leeft, dan word ik afgekeurd.’
Ik hoor dit vaak van mensen die bij mij in de events of seminars komen. Ook zie ik het in mijn directe omgeving, bij sommige familieleden.
Als ik terug ga in de tijd, dan kan ik mij herinneren dat ik vroeger als jonge vrouw zelf ook zo in elkaar zat.
‘Laat ik mij maar groot houden’, dacht ik dan of ‘als niemand maar ziet hoeveel pijn ik heb.’
Die pijn verstopte ik dan ook keurig achter een laagje vernis van een opgeruimde onechte glimlach en de eeuwige woorden ’jawel hoor, het gaat goed met mij.’
Kleur bekennen
Tot op de dag zo’n 25 jaar geleden dat ik niet meer anders kon. Ik stortte totaal in. Wie was de ‘ik’ die ik echt was? Ik wist het niet meer en was de weg kwijt. Therapie was toen de oplossing. Tijdens die therapie ben ik mijzelf tegengekomen. Wat een verdriet kwam er naar boven en wat zat er een angst in mij. Het vergde moed om mijzelf onder ogen te komen met al die gevoelens. Moed om dat proces aan te gaan. Ik ben een weg gegaan. Een weg van zelfontdekking, een weg van voelen. Een weg van naar binnen gaan in plaats van met al mijn aandacht op de buitenwereld gericht te zijn. Het was zeker niet altijd gemakkelijk, maar oh zo de moeite waard.
Als een ui pelde ik mijzelf laag voor laag af. Met elke laag die vertrok, kwam er meer licht en meer liefde voor mijzelf en daarmee ook voor anderen.
Gelukkig zijn de mogelijkheden om oud zeer te transformeren nu anders dan vroeger. Er bestaan methodes die 10 keer zo snel werken en veel effectiever zijn. We weten nu voor een groot deel hoe het brein werkt en hoe je pijnlijke programmeringen op een snelle wijze kunt veranderen.
Inmiddels is mijn leven zo anders. Ik ben diegene die ik ben. Nog steeds een emotioneel mens. Het verschil is dat als ik nu ergens mee zit, het simpelweg laat zien en deel met anderen. Ik heb geleerd dat kwetsbaarheid een kracht is in plaats van zwakte zoals ik vroeger dacht.
Ik snap nu dat als je denkt dat je altijd groot en sterk moet zijn, dat je je zelf juist ontkracht. Dat je daardoor op je tenen gaat lopen en niet echt bent.
Het meest belangrijke wat ik nu leef is, te zijn wie ik ben. Simpelweg een mens zoals jij en iedereen. Een mens met gevoel en met kwetsbaarheid. Met niet weten en een stukje eigen-wijsheid. Ik hoef niet meer alles te kunnen en mag om hulp vragen.
Mijn eigenwaarde zit in mij
Mijn zelfvertrouwen en eigenwaarde is niet meer afhankelijk van de buitenwereld. Oftewel, ik weet nu wie ik ben en ik ben thuis bij mijzelf. De angst voor afwijzing voel ik niet meer zo. Voorheen dacht ik daar dood aan te gaan, wat natuurlijk niet zo was, maar toch.
Dit alles en nog veel meer geef ik nu door aan mensen die zoekende zijn.
Ik voel mij een gezegend en dankbaar mens met alle ervaringen en alles waar ik zelf doorheen mocht gaan.
Mag dit blog jou inspireren om ook te zijn wie je bent en je te durven laten zien. Ik gun het je.
Mahatma Revier – www.spirit-coaching.nl
Lees ook op AltNed:
AltNed 