Bij mijn zus werd borstkanker geconstateerd.
Pas als dit zo dichtbij in je omgeving gebeurt, leer je deze ziekte en wat het met zich meebrengt een beetje kennen. Je er echt in verdiepen doe je vaak pas als het echt dichtbij komt.
In eerste instantie toen ik het hoorde, drong het niet helemaal tot me door. Maar in de loop van de dag merkte ik dat ik eigenlijk best geschrokken was: de gevreesde ziekte nu bij mijn zus!
De week erop lag ze al op de operatietafel en werd haar linkerborst geamputeerd. Ik vond dit wel èrg snel na de constatering!
Regulier versus alternatief
In de boekjes die ik las, stonden voorbeelden van mensen die al “opgegeven waren door de medische wetenschap”, maar door alternatieve therapie na een half jaar geheel genezen waren.
Waarom werd haar dat niet verteld als optie, vóórdat ze op de operatietafel lag?
Alternatieve therapie werkt prima.
Maar is nooit wetenschappelijk bewezen!
Goed opgezet wetenschappelijk onderzoek is eigenlijk nooit van de grond is gekomen. Wetenschappelijk aantonen van de werking is overigens ook lastig omdat alternatieve therapie een behandeling is vóór het lichaam en niet tégen een ziekte.
Alternatieve therapie bij kanker
Alternatieve therapie wil het lichaam (of geest) zó gezond maken dat kanker daarin niet kan woekeren en zelfs verdwijnt omdat de afweer weer goed gaat werken.
Dokter Moerman bijvoorbeeld (die van de Moermantherapie) dacht daar zo over. Hij was ook duivenmelker en hij verrichtte diverse experimenten bij zijn postduiven. Hij kwam tot de ontdekking dat het niet lukt om bij gezonde duiven kunstmatig kanker te verwekken! De kwaliteit van voeding speelt daarbij volgens hem een zeer belangrijke rol.
Er zijn tal van mogelijkheden op alternatief gebied. Kijk maar eens bij Alternatieve mogelijkheden. De essentie van veel van de alternatieve mogelijkheden is dat het niet nodig is kanker te behandelen met giftige stoffen die schadelijk zijn voor de gezonde lichaamscellen, maar dat er behandelingen zijn die iemands afweer stimuleren, zodat kanker van binnenuit genezen wordt.
Deze wijze van denken ligt vèr verwijderd van het wetenschappelijke medische denken dat graag alleen ziektes bestrijdt, oftewel alleen de symptomen.
Reguliere behandeling en angst
Wat me verder opvalt is de angst die door kanker teweeggebracht wordt en dat komt niet door die ziekte zelf: na het constateren ben je door de wetenschap opeens ten dode opgeschreven. Ja, door diezelfde wetenschap die alleen wil bestrijden en niet een therapie vóór het lichaam onderzoekt.
Er kan nog wel wat gesneden worden of wat gif ingespoten worden (chemotherapie) of je kan plaatselijk radioactief besmet worden (bestraling), maar je ontsnapt niet meer aan de statistieken. Daar wordt je dus goed angstig van.
Je bent een overlevingskans uitgedrukt in een percentage en verder valt er niets te doen dan wachten. Je bent totaal afhankelijk geworden van wat anderen, de doktoren, over jou te melden hebben.
Als je niet al ziek was, dan was alleen de angst al er een oorzaak van om ziek te worden.
Tweemaal opmerkelijk
In De zin van ziek zijn maakt Detlefsen melding van een onderzoek van Hardin B. Jones, waaruit blijkt dat de levensverwachting van onbehandelde kankerpatiënten groter is dan van behandelde kankerpatiënten!
Peter Chowka, een journalist die veel over kanker heeft gepubliceerd, schrijft dat de gebruikelijke (wetenschappelijke) manier om kanker tegemoet te treden niet alleen heel weinig resultaat heeft, maar dat het volgens hem economische motieven zijn om beter helpende methodes buiten te sluiten. In de VS werken meer mensen in de kankerindustrie dan dat er jaarlijks aan sterven, zegt hij.
Het alternatief is je leven weer in eigen hand nemen
Als je redelijk gezond bent en alleen last hebt van wat vage welvaartskwalen (zoals zo’n beetje iedereen dus), is het natuurlijk makkelijk om het alternatieve te propageren. Als je volgens de medische wetenschap alleen nog maar een procentuele kans op overleven hebt is dat heel wat lastiger. Het is heel begrijpelijk dat je dan alles aangrijpt om te genezen, en als een dokter dan zegt dat bijvoorbeeld chemotherapie je kans groter maakt te overleven, dan ben je misschien geneigd om daaraan mee te werken.
Het vergt dan heel veel moed te zeggen: ik zoek dit zelf uit!
Toch zijn het juist vaak die gevallen, die kanker de baas worden: de mensen die op dat moment totaal voor zichzelf kiezen! Vooral het zélf actief aan genezing werken, geeft velen kracht. Ze leveren zichzelf niet meer in en nemen hun leven letterlijk in eigen hand! Dat gevoel van kracht en zelfwaardering is al iets wat de kanker dan niet meer kan afnemen.
Ongezonde samenleving
Iets anders wat duidelijk wordt als je met kanker wordt geconfronteerd, is hoe ongezond onze samenleving eigenlijk is. Het ware kankergezwel in deze samenleving is de productie van een heel scala aan goederen, onze voeding, die bijna allemaal op de een of andere manier ongezond zijn. Voor een buitenstaander lijkt het alsof we zelf mogen kiezen op welke manier we naar de verdoemenis gaan…
Gezonde voeding kan een belangrijke bijdrage leveren aan uw genezingsproces, zegt ook het Nationaal Fonds tegen Kanker. Voor iemand met kanker is het heel erg belangrijk om met gezonde voeding te beginnen.
De reguliere chirurg van mijn zus
Als je een ziekte als kanker krijgt, schrik je heel erg. Als je zelf niet een andere actie onderneemt word je opgevangen door het bestaande apparaat, de medische wetenschap en je bent dan geneigd die hulp te aanvaarden.
De chirurg die mijn zus behandelde maakte het voor mij wel heel makkelijk om dat bestaande medische apparaat te wantrouwen.
Zo zei hij dat ze “de eerste paar jaar maar niet aan kinderen moest denken”.
Iets waar mijn zus juist erg mee bezig was. Haar biologische klok was bijna uitgetikt en het was iets wat haar leven juist een belangrijke wending zou gaan geven. En als je niet kunt doen wat je eigenlijk wilt, dan word je (nog) ziek(er).
“Maar”, zei de chirurg verder “behandelen van een zwangere vrouw is moeilijker en overigens gun je een kind toch geen kankermoeder”.
Dit is wat hij letterlijk zei!
Zeer vernederend! Zo ontneemt je iemand elke kans. Je hebt kanker en daarmee is het wat jou betreft afgelopen, dat is wat die chirurg eigenlijk zei.
Het alternatief
Hoeveel beter zou het niet geklonken hebben, als hij had gezegd:
“Natuurlijk, alles wat je geluk zal brengen, moet je doen. Natuurlijk moet je een kind nemen, al zou het het laatste zijn dat je hebt aangedurfd. Misschien geeft het je zelfs de kracht om ook de kanker te weerstaan”.
Maar nogmaals, zo denkt de (medische) wetenschap helaas niet!
Peter van de Griendt
(Dit artikel verscheen eerder in augustus 1990 in “Het Geheel”; destijds een regionaal tijdschrift van Den Bosch en omstreken. Omdat het nog steeds actueel is plaatsen we het nu, enigszins aangepast, weer op AltNed Informatie.)
Lees ook:
AltNed 