AltNed volgt het wel en wee van Anja vanaf september 2011, het moment waarop ze slecht nieuws kreeg: Alle blogs
Anja:
Volgens mij is het alweer lang geleden, dat ik wat van mij heb laten horen. In september heb ik mijn laatste GcMaf injectie gekregen. In september ben ik ook begonnen met hyperthermie in Duitsland.
Ondanks alle bloedonderzoeken uitwezen dat mijn lichaam in balans is, krijg ik toch in deze periode te horen, dat mijn lever 20 cm vergroot is. Hierover later meer.
In deze maand vierde ik samen met een aantal vrienden en vriendinnen het feest rondom de seizoenswisseling van zomer naar herfst, waar ik enorm van heb genoten. Lekker veel en groot vuur, een geweldige zweethutceremonie en andere rituelen. Een week na de seizoenswisselingsviering was op De Zonnebloem het Natuurlijk Samen Festival, welke ik samen met Jan en Marsha had georganiseerd. Het was echt een super dag, met heerlijke mensen en workshops. Dus voor mij een dag volop genieten. Dat ik dagen daarna vreselijk hard moet uitrusten, neem ik dan op de koop toe en probeer van het uitrusten ook te genieten.
Vanaf eind mei tot en met het Natuurlijk Samen Festival heb ik te maken gehad met dagelijks pijn. Een lever zelf heeft geen zenuwen en kan dus eigenlijk geen pijn veroorzaken, maar wanneer de lever gaat groeien, drukt het natuurlijk tegen andere organen en de buikwand aan, wat wel pijn kan geven.
Daags na het Festival ben ik bij een therapeute geweest die EZI doet. Dat betekent Emotionele Ziele Integratie. Ik heb een sessie van 3 uur gedaan en de dag na deze sessie was de pijn verdwenen. Dat was natuurlijk een heerlijk gevoel. Ik moet ontzettend oppassen en mijn grens aftasten om pijn te voorkomen. Dus op tijd rusten, niet te lang op bepaalde stoelen zitten, niet te lang op een en dezelfde plek stilstaan. Wachten bij de kassa is een ramp voor mij.
Het enige wat ik nog kan doen, wanneer ik wel over deze grens ben gegaan is, op de bank met een kruik. Maar meestal is de pijn pas weer weg, wanneer ik een nacht geslapen heb.
Mijn grote lever vult het grootste deel van de rechterkant van mijn buik, vanaf mijn ribben tot in mijn lies en is hard. Ik ben behoorlijk wat gewicht verloren, maar mijn buik is echt dik. Vorige maand dacht iemand dat ik zwanger was. Wat ook wel weer een compliment is, gezien mijn leeftijd. Maar heel blij was ik toch niet echt met deze opmerking.
Ja, vorige maand, de maand oktober, was de maand van herfstvakantie. De vakantie waarin ik samen met Jan, Maxim, Xander en Tara, Thari en Melvin en Quinten een week op vakantie ben gegaan naar Drenthe. Tijdens deze vakantie zijn we naar het zwembad gegaan, waar ik het toch niet kon laten van de wildwaterbaan te gaan…. was leuk! We zijn twee keer gaan bowlen en ik heb beide keren een uur lang mee gedaan, zelfs nog strike gegooid. We zijn ook naar de dierentuin in Emmen gegaan. Daar hebben we een rolstoel gehuurd en heb ik me heerlijk door het park laten rijden. Marcel had vrijkaarten voor ons geregeld, dus dat was ook een leuke bijkomstigheid en dezelfde avond zijn we op zijn kosten gaan wokken, wat echt heel gezellig was.
Nou ja, weer thuis werd ik ziek, griep ofzo. Ik had vreselijke keelpijn, hoesten, niezen, koorts, helemaal ellendig. Ook ben ik sinds de zomer in de overgang met allerlei bijbehorende klachten. Tsjonge, ik had op dat moment echt zelfmedelijden. Dan heb je kanker, last van de overgang en krijg je ook nog eens griep. Maar Jan vond dat ik wel even zelfmedelijden mocht hebben en daarna konden we er weer samen om lachen. Ben ook weer helemaal opgeknapt ervan, dat heeft mijn lijf toch maar weer voor elkaar gekregen. En ik was daardoor in staat om eind oktober weer mee te doen aan een Tantra-YoY weekend, wat pure heling is voor mij.
November, dat is het nog net. Er staat morgenavond weer een Tantra-YoY weekend voor de deur, waar ik gelukkig weer aan mee kan gaan doen. Begin van de maand heb ik een stilte-midweek gedaan in mijn eigen huis. De kinderen gingen allemaal uit logeren. De hond Zoë ging elke dag met Jan mee naar de boerderij. En ook mijn hulp in huis, had ik gevraagd even een week niet te komen. Dit is mij zeer goed bevallen. In die week ben ik me verder gaan verdiepen in “Voeding”. Ik had de zondag ervoor met Jan een seminar van David Wolfe in Amsterdam bijgewoond. Hij is de rawfood Goeroe. Het was zeer inspirerend. Ook ben ik in die periode weer veel meer gaan lezen. Ik verslind het ene na het andere boek, allen informatieve boeken m.b.t. kanker en ook voeding.
Na het zien van een indrukwekkende dvd van de Tibetaanse arts van de Dalai Lama, is Jan ook met me meegegaan naar een Tibetaanse arts in Ede, die zijn opleiding bij de Tibetaanse arts van de dvd had gedaan. Hij heeft mij grondig onderzocht met behulp van polsdiagnostiek, de tong, de ogen, palpatie en de urine. En…. Hij was verrast! Al mijn organen zijn in balans! Hij is alleen zeer ongerust over de grote lever. Hij gaf ons het advies om toch vooral bij de Natuurarts Bertil de Klyn te blijven. Ook gaf hij nog een aantal voedingsadviezen om de lever zoveel mogelijk te ontlasten.
Omdat de lever het al zo zwaar heeft, is het van het grootste belang de lever zo min mogelijk te belasten. Dat houdt in gekookt voedsel eten (wat natuurlijk het tegenovergestelde is van raw food!?), zoveel mogelijk vegetarisch, zo min mogelijk of liefst helemaal geen zuivel, geen vet, niet teveel zuur en heel veel drinken. Geen kraanwater!; hierover zijn de Tibetaanse arts, de Natuurarts en David Wolfe het in ieder geval wel eens, dus koop ik me scheel aan Spa Blauw, welke blijkbaar het best uit de test schijnt te komen en mij minimaal 60 euro in de maand extra aan waterkosten oplevert.
Het is soms wel wat frustrerend om steeds tegenstrijdige adviezen te krijgen. Gelukkig heb ik ook een boek “Eten tegen Kanker” aangeschaft. En wanneer je raw food even buiten beschouwing laat, komen de adviezen vanuit de Ayurveda, Tibetaanse geneeskunst, de natuurarts en het boek allen aardig overeen.
Maar soms weet ik ook gewoon even niet wat ik nou moet eten. Behalve dat er heel erg veel afvalt, kan ik ook niet al te veel eten, omdat mijn lever toch enigszins tegen mijn maag aandrukt. Hierdoor moet ik goed opletten, dat wat ik eet in ieder geval voldoende voldoening in alle opzichten geeft.
En behalve al dit, hoe gaat het verder met mij, word mij de laatste paar weken gelukkig weer af en toe gevraagd, vandaar ook weer eens een blog. Ik blijf positief, vrolijk en lachen. Ik geniet enorm van het leven, ook al gaan er soms meerdere dagen voorbij, dat ik deze alleen op de bank doorbreng, maar ik zie de koolmeesjes buiten. En als het geregend heeft hangen er van die mooie druppeltjes aan mijn dennenboom voor het raam. En O, die wolken zo nu en dan, geweldig! En nu het maïs geoogst is, zie ik ook weer de fazanten en hazen door het veld bij mij achter rennen. Een heel enkele keer lukt het me, om zelf de hond uit te laten en wandel ik zo ongeveer 40 minuten in mijn eentje buiten en geniet van de eendjes in de beek. En zelfs, ondanks puberperikelen, geniet ik geweldig van mijn kinderen. Ik vind ze geweldig en voel me ergens bevoorrecht, dat ik doordat ik zoveel thuis zit, zoveel van mijn kinderen mag genieten. Ze gaan ook steeds beter koken trouwens!
Maar dan toch, bij pijn, bekruipt mij een gevoel van angst of boosheid of onzekerheid en is het soms chaos in mijn hoofd. Iedereen zegt nou wel dat het zo goed met me gaat, maar zo voelt het niet. Ik ben moe, sta ’s morgens niet al te vroeg op, moet ’s middags ook echt een dutje doen. Na drie kwartier sinterklaasinkopen doen, ben ik totaal kapot, moe, maar zo erg dat ik er vreselijk pijn bij heb en misselijk van ellende ben, de nacht wordt een ramp, slaap slecht, sta doodmoe dan ook weer op.
En daar kwam een reddende engel die me een dagje meenam en trakteerde op de sauna! En zo gaat het dus in mijn leven. De dagen staan vrijwel totaal in het teken van mijn ‘ziekzijn’ c.q. ‘gezondheid’, met een begin in de morgen standaard de koffieklysma, mijn detoxdrankje, budwigpapje, voedingssupplementen, kruidenthee. Na een uur weer voedingssupplementen (met spa blauw allemaal natuurlijk), daarna gebruik ik de zapper (nu geen zin om hier meer over te vertellen), dan is er ook nog af en toe hulp in huis, de lunch met voedingssupplementen, enige tijd om te lezen (in informatieve boeken) en een wandeling met de hond. Daarna is het echt nodig om uit te rusten, dus slapen, meestal ongeveer 2 ½ uur en als ik wakker word, dan staat het avondeten op tafel met mijn voedingssupplementen. En o ja, voor het ontbijt en avondeten ook nog half uur van te voren mijn detox drankje (op basis van kruiden). Dan is het het beste om ’s avonds niet meer te eten, maar nog wel mijn groene thee te drinken en voor het naar bed gaan nog een laatste serie voedingssupplementen.
Dus zoals jullie kunnen lezen, heb ik nauwelijks tijd om een blog te schrijven, hahaha. Ik hou me staande en ben in leven. En dat is niet eenvoudig, als je weet dat een groot aantal mensen, min of meer wacht tot ze mijn rouwkaart in de brievenbus krijgen. Want tsja, ik heb nu toch al 2 jaar kanker. En mensen die kanker hebben gaan dood. En bovendien ben ik dan ook nog eens zo’n eigenwijze die niet eens naar het ziekenhuis gaat, maar zo’n natuurartsje bezoekt (zeker weer zo’n kwakzalver, denkt men), dus nou ja, dan moet je al wel helemaal snel een keertje dood gaan. Daarnaast is er ook een groepje, die het totaal blokkeert mijn ziek zijn en van mening dat financiële hulp ook niet meer nodig is (?), want ik ben weer gezond (maar ik ben op dit moment slechts stabiel).
O en even over die kwakzalver van mijn Natuurarts. Hij heeft exact dezelfde opleiding gevolgd als elke andere huisarts en ook een specialistische opleiding afgerond en dus ook de eed van Hippocrates afgelegd. Na het werken in het ziekenhuis met o.a. vele kankerpatiënten heeft hij zich veel jaren geleden al gespecialiseerd in het behandelen van kankerpatiënten met Niet Toxische Tumortherapie, wat inhoud dat alles wat hij adviseert, geen schade toebrengt aan de lichamelijke gezondheid van de patiënt, als belofte nakomend op de eed van Hippocrates.
Je kunt je afvragen of de artsen binnen het reguliere ook zo zuiver werken.
Namelijk: Reguliere behandeling is bedrog. Er is wetenschappelijk aangetoond in Amerika dat slechts 7 % van de kankerpatiënten daadwerkelijk genezen is (regulier, met één oog dicht, wellicht heeft deze groep zich ook begeven naar de natuurarts, naast de reguliere behandeling). Alles wat in de reguliere behandelingen wordt toegepast maakt het lichaam verder kapot. De enige manier om van kanker te genezen is: DE OORZAAK WEGNEMEN!
Maar door het feit dat er een gedachte in het collectief bewustzijn leeft “Wie kanker heeft gaat dood”, gaat vrijwel de grootste groep kankerpatiënten linea recta naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis kunnen ze de oorzaak niet wegnemen, want er is geen enkele oncoloog, die op fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel niveau interesse toont in het verleden van de kankerpatiënt.
Ik snap het wel, dat de meesten vanuit angst, in eerste instantie niet weten wat te doen, wanneer men hoort kanker te hebben. En meestal hoor je dat van een arts in het ziekenhuis, want daar zijn ze in het ziekenhuis namelijk wel heel goed in: diagnosticeren. En wanneer zo’n arts dan vervolgens een behandelplan voorstelt, wat bovendien voor de kankerpatiënt geheel gratis wordt aangeboden, is het niet moeilijk om in deze val te lopen.
Dat dit behandelplan vooral bedoelt is om de farmaceutische c.q. medische industrie te spekken, wordt er voor het gemak niet bij verteld. Want inmiddels is ook wetenschappelijk aangetoond, dat er intussen meer mensen van kanker leven, dan er aan sterven. Nog steeds wordt er miljoenen geïnvesteerd aan nog meer ziekmakende chemische “geneesmiddelen” zeker voor kanker, waarvoor KWF zich met name hard maakt en keer op keer acties bedenkt om deze processen te ondersteunen.
Als je als kankerpatiënt het lef hebt, om je lot in eigen handen te nemen en niet kiest voor de chemische rommel ( waar ik in ieder geval al dood aan zou zijn gegaan) en de reguliere artsen in het ziekenhuis, dan moet je zeer stevig in je schoenen staan. Want het KWF laat je totaal in de kou staan (zo hebben ze ooit een reeds toegekend bedrag aan de vereniging der natuurartsen, bij verandering van directie, weer teruggeëist. Uiteraard moest dat via advocaten en de rechtbank en heeft het de vereniging bakken met geld gekost. Dit is in de wereld vaak voorgekomen en zijn zelfs al wetenschappelijk aangetoonde bewijzen zijn totaal dood geprocedeerd).
Behalve dat KWF je als natuurlijk mens (want net als bomen, planten, wolken, sterren, maan, zon, dieren, zee zijn ook mensen een stuk natuur) in de kou laat staan, word je financieel totaal aan je lot overgelaten. In die zin, wanneer je kiest voor een natuurlijke manier van gezond worden, moet je alles zelf betalen, zelfs de normale reguliere bloedonderzoeken, waar mijn eigen huisarts zijn handtekening onder heeft gezet.
Ik heb een UWV uitkering en als ik geen financiële hulp van familie, vrienden, de kerk, bekenden en onbekenden had gekregen, was ik er niet zo aan toe, zoals ik dat nu ben. Mijn optie binnen het reguliere systeem was: Sutent. Dit is een middel, wat er voor zorgt dat de door de kanker aangemaakte extra bloedvaten worden dichtgeknepen. Als je je gaat verdiepen in boeken met wetenschappelijke onderzoeken zijn juist deze bloedvaten ook van belang in het genezingsproces. Dit middel slaat bij 50 % van de patiënten aan en geeft een overlevingskans van maximaal 2 ½ jaar. Wanneer je besluit dit middel te gaan gebruiken, kan je er niet meer mee stoppen, anders sterf je binnen 2 weken. Dus ga je dit middel gebruiken en slaat het aan, teken je sowieso al je eigen doodvonnis, los van hoe lang je lijf het gif kan verdragen met een maximum van 2 ½ jaar. Dan hebben we het nog niet over de reeks bijwerkingen. Je hebt voortdurend maagklachten en diarree (zijn weer medicijnen voor), ook krijg je te maken met botontkalking en verhoogde bloeddruk (krijg je dan ook weer medicijnen voor). Elke drie maanden ga je door de scan (krijg je gif te drinken en ingespoten en sta je bloot aan stralingen). Maar het hele proces levert heel wat geld op.
Mijn kinderen en ik krijgen van tijd tot tijd de vraag voorgeschoteld:
“Ben je niet boos op je moeder, dat ze niet naar het ziekenhuis gaat?”
En aan mij de vraag:
“Heb je nou niet het idee dat je er misschien niet van alles aan gedaan hebt?”
Dit zijn vragen die worden gesteld door mensen die niet op de hoogte zijn van een aantal dingen. In de eerste plaats niet van hoe het systeem van farmacie en regulier medische wetenschap werkt. In de tweede plaats niet van de oorzaken bij het ontstaan van kanker. En hoe kun je het de mensen ook kwalijk nemen, want waar wordt hierover verteld?
Ik zie om mij heen hoe onbewust mensen leven, dat vind ik erg jammer. Wie wil meer weten? Wie wil weten welke boeken je daarover kan lezen? Ik vertel het je heel erg graag!
Geniet van het leven,
P.S: Langs deze weg wil ik ook heel graag iedereen bedanken, die mij blijft ondersteunen, die steeds weer oprecht belangstelling toont in hoe het mij vergaat en bovenal ook dank aan ieder die gedoneerd heeft en doneert.
Knuffel, Anja
Lees ook:
AltNed 