Osteopathie is een alternatieve geneeswijze die zegt dat de verminderde beweeglijkheid van lichaamsweefsels een nadelige invloed heeft op de gezondheid. Osteopathen sporen met hun handen die stugge lichaamsweefsels op en maken die weer beweeglijker.
Osteopathie is het gedachtegoed van de Amerikaanse arts Andrew Still. Hij zag dat bij veel ziekten de oorspronkelijke oorzaak te vinden was in de verminderde beweeglijkheid van beenderen of gewrichten. Hij ontwikkelde daarom de methode om met zijn handen minder beweeglijke weefsels op te sporen, de beweeglijkheid ervan te herstellen en zo ziekten te kunnen genezen of voorkomen.
Het lichaam beschikt over een zelfgenezend vermogen
De osteopathie gaat er van uit dat het lichaam het vermogen heeft zichzelf te reguleren, te verdedigen en te genezen.
Een van de voorwaarden voor een optimaal functioneren is dat er vrijheid in bewegen is.
Verminderde beweeglijkheid betekent verminderde functie waardoor een terrein voor ziekte kan ontstaan.
Bewegingsverlies
Het evenwicht in de mens kan verstoord raken door bijvoorbeeld een operatie, een ongeluk of bijvoorbeeld door negatieve stress. Hierdoor zal er bewegingsverlies optreden.
Het lichaam zal eerst proberen om zich aan te passen aan dit bewegingsverlies, maar als na verloop van tijd dit compensatiemechanisme niet meer kan worden volgehouden ontstaan er klachten.
Alles in het lichaam beweegt, van spieren tot bloedvaten, van ingewanden tot botten. Osteopathie is een veilige behandelvorm die zich richt op de beweging van het lichaam en op de bewegingen in het lichaam. Deze beweeglijkheid is nodig om goed en zonder klachten te kunnen functioneren.
De mens is een biologische eenheid
Osteopathie baseert zich op het concept dat de mens als levend organisme een structurele (anatomie) en functionele (fysiologie) eenheid is. Structuur en functie beïnvloeden elkaar wederzijds via vasculaire, neurologische, lymfatische en biomechanische weg. Deze systemen werken mee om het lichaam gezond te houden of om een ziekte te lijf te gaan. Functioneert een deel van het lichaam niet goed, dan beïnvloedt dat ook de rest.
Een osteopaat benadert het lichaam daarom als één geheel. Als een deel van het lichaam niet goed kan bewegen, dan kan dat klachten veroorzaken. Omdat alle weefsels met elkaar in verbinding staan, kan pijn uitstralen naar andere delen van het lichaam. Een osteopaat onderzoekt waar in het lichaam de beweging hapert en herstelt de samenwerking tussen de verschillende weefsels.
De osteopathie onderscheidt de werkt met de volgende systemen in het lichaam:
1. het bewegingsapparaat (beenderen, gewrichten en spieren);
2. het orgaansysteem (inwendige organen met bloedvaten en lymfestelsel) en
3. het craniosacrale systeem (schedelbotten, hersenvliezen, ruggenmergsvlies en hersenvochtcirculatie).
Osteopathie is uitsluitend een manuele methode
Een osteopaat werkt uitsluitend met zijn handen. Hij gebruikt geen medicijnen of apparaten. Hij of zij maakt los wat los moet zitten en helpt zo met (overwegend) zachte handgrepen het lichaam te herstellen.
Het onderzoek is gericht op beweeglijkheid. Bewegingsverlies heeft volgens de osteopathie een negatief effect op het functioneren van het betreffende weefsel. Bewegingsbeperkingen kunnen bijvoorbeeld ontstaan door littekens na operatie, verkleving van weefsels door ontstekingen en door stress. De behandeling bestaat uit het herstellen van de oorspronkelijke beweeglijkheid door middel van zachte handgrepen. Van daaruit kan het natuurlijk genezingsproces weer plaats gaan vinden.
In de VS is de osteopaat hetzelfde als de huisarts in Nederland
In de VS is de osteopathie een meer wetenschappelijke opleiding, gelijk staand aan die van gewone artsen, met inbegrip van stages in gewone ziekenhuizen. In veel Amerikaanse staten wordt de ‘dokter in de osteopathie (DO)’ die een dergelijke opleiding volgde, erkend als een arts met bevoegdheid tot onderzoek, het stellen van diagnoses en het voorschrijven van medicatie.
door Peter van de Griendt
Lees ook op AltNed:
AltNed 